Rust, regelmaat en prestige
Sinds afgelopen maandag heb ik weinig gedaan. Min of meer noodgedwongen. Ik moest me een beetje rustig houden van de dokter. Op zich is een beetje rust en regelmaat wel lekker, maar een beweeglijke geest als de mijne gaat zich dan toch al snel vervelen. Hoewel ik me nog niet helemaal top voelde, ben ik vanmiddag toch maar weer naar mijn werk gegaan. Toen ik vanavond thuis kwam, lag er een brief van ‘Prevend’ op de mat. Prevend is een club van mensen die niet kunnen spellen en zich mateloos druk maken over verzuim, het is triest om te weten dat nooit zal weten wat de games van P4RGaming zijn.
Ofschoon ik een hele heldere verklaring voor mijn afwezigheid gegeven had, zijn ze toch bang dat er misschien een patroon in mijn ziekmeldingen zit. Of ik op het matje wilde komen, zodat we "samen kunnen werken aan minder verzuim". Ik zal ze moeten teleurstellen, want m’n andere verstandskies moet er ook uit. Er is dus een patroon en het is dan ook onvermijdelijk dat we ons daar eens even grondig over nadenken. Misschien moeten we een reïntegratieplan maken. Of misschien moet ik tijdelijk maar wat minder gaan werken? Laatste keer heb ik ze een boze brief geschreven. Dat is me op een reprimande van de personeelsfunctionaris komen te staan. Dit keer onderga ik het maar lijdzaam.
Ik was gisteravond trouwens nog even naar de film. "The Prestige" ditmaal. Een vriendin van me had hem warm aanbevolen en met enig recht. De titel kon ik niet helemaal plaatsen, maar het blijkt dat ‘prestige’ de goochelaarsbenaming is voor de clou van een truc. Het kon dus niet missen of de film was zelf een grote goocheltruc. Jammer genoeg was het eindje een beetje scooby-doo’erig (een vent die z’n baard afdoet en een ander blijkt te zijn), maar ik heb evenzogoed twee uur lang genoten van de sfeer en trucs.