Onze hotelkamer heeft geen ramen. Dat hebben we op onze reis al weleens eerder gehad, alleen was ik alweer vergeten hoe lastig dat is. Zonder ramen heb je op de kamer geen enkel besef van tijd. Vanochtend werden we dan ook later wakker dan we dachten. Op Koh Tao werd ik meestal rond 8 uur vanzelf wel wakker, maar hier wees de klok al 10 uur aan voordat de luiken open sloegen.
Gelukkig hadden we voor vandaag geen hele wilde plannen. Voornaamste activiteit, zo stelden we ons voor, zou een treinritje Penang Hill op worden. Vanochtend dus, na een Europees ontbijt hier ergens in de straat, op richting busstation.
Ons was in het hotel verteld dat we bus 204 zouden moeten nemen, maar eenmaal bij de bushalte aangekomen vertelde een man van Rapid Penang ons dat het bus 10 zou moeten worden. Hij vertelde ons dat de bergtrein naar de 800 meter hoge top van Penang Hill tot het eind van het jaar uit de running is en de enige manier naar boven momenteel met een 4×4 jeep is.
Maakt niet uit. Wij zijn blij in bus 10 gestapt en kwamen na een uurtje (het was niet ver, maar de bus deed er gewoon lang over) aan bij de botanische tuinen van Penang. Daar troffen we inderdaad een stelletje jeeps aan compleet met groen geüniformeerde chauffeurs. 60 ringgit voor een retourtje. Dat is best veel, een euro of 15, zeker voor een ritje van 5 kilometer. Maar na een uur met de bus wilden we ons niet meteen uit het veld laten slaan. Naar boven dus maar.
De weg omhoog was erg steil, soms wel 30%. Onderweg kwamen we nog wat aapjes tegen die gezellig op de reling zaten te spelen. Boven aangekomen was het uitzicht aanvankelijk wat mistig, maar na een paar minuten trokken de wolken weg en kregen we een mooi uitzicht op Georgetown. Bovenop de heuvel is verder niet zo heel veel te doen. Er is een Hindoe tempel en een moskee. Verder nog een paar gesloten restaurants.
Na een uurtje weer terug naar beneden dus. Toen nog een uurtje terug met bus 10 (een ritje van maar 2 ringgit per persoon, overigens) en op weg naar het Penang State Museum. Daarvan hadden we gelezen dat het mooi en goed ingericht was. En dat viel niet tegen. In het museum was het een en ander te lezen en zien van de verschillende bevolkingsgroepen in Penang en Maleisië. Interessant en leerzaam.
Voor het avondeten maar weer terug naar het foodcourt waar we gisteravond ook al gegeten hebben. Dit keer geen sushi, maar wat ‘Westers’ eten. Kip met rijst, een lekker sausje, voor Judica wat patat en voor mij met spaghetti. Erg lekker. Maar morgen eten we Maleis, heus!
