Jemig, wat een wilde dagen waren dat. Ben in tijden niet zo stuk geweest. Afgelopen maandag had ik een gesprek met de directeur om te bepalen of ik bij het bedrijf zou blijven of niet. Ik had al eerder aangegeven dat ik de reisafstand naar het toekomstige kantoor niet zag zitten en daarin (benevens andere dingen) een reden zag om een kans die mij was aangeboden bij een andere bedrijf aan te grijpen. We werden het niet eens en ik besloot dan maar op te stappen.
Nog diezelfde avond werd ik gebeld door de andere directeur: of we toch niet nog even konden praten. Enfin, lang verhaal kort: na twee dagen intensief praten is er een oplossing gevonden. De gesprekken waren slopend.
Maar wat nou zo vervelend in het hele verhaal is: in de tussentijd had ik al ‘ja’ gezegd tegen die andere baan. Mijn ‘nee’ werd niet bepaald goed ontvangen. Vanmiddag had ik nog een gesprek met de recruiter die me voor die job geworven had: hij heeft echt alles geprobeerd om me van gedachten te doen veranderen, zelfs juridische dreigementen. Bah.
Ben wel blij dat het ‘baantjes zwemmen’ over is. Ik weet nu weer in welke baan ik zwem. Zorgen dat we de boel op orde krijgen!