Dat was pinksteren. Maar wat heb ik ook alweer herdacht? Niets in het bijzonder. Ik heb alleen zitten kniezen over die hele Merlijn affaire. Het zal wel zondig zijn, zelfmedelijden met pinksteren. Toch helpt al dat geknies en gepraat wel. Het helpt je dingen in perspectief te zetten. En om in te zien wat een enorme zeurpiet je bent.
Gisteren zag ik een documentaire over 5 mensen die zich vrijwillig 48 uur lang aan een gesimuleerd ‘Guantánamo Bay’ regime bloot wilden stellen. Ze werden 2 dagen in kooien opgesloten, droegen een oranje overall (en verder niks), werden getreiterd, geschoffeerd, leden pijn, werden gekleineerd, gemanipuleerd en werden hun waardigheid ontnomen. En dan deden de cipiers nog rustig aan, omdat het een simulatie was.
Als ik dat dan zie, dan bedenk ik me wat een enorme mazzelkont ik ben. Feitelijk heb ik alles mee. Ik heb een fijne jeugd gehad, een goede band met m’n moeder, een leuke schooltijd gehad, een goed stel hersens, mooie cijfers en van iedereen krijg ik lof om wie ik ben. En dan zit ik te kniezen over een vrouw die me niet wil? Het is niet dat ik gefolterd word of dat mijn leven onmogelijk gemaakt wordt. Of erger, dat ik en plein public word uitgekleed, uitgescholden en vernederd. Alleen maar een beetje pech.
Dus vanaf morgen is het motto weer: pluk, proef en prijs de dag…