De hoogste tijd

Aan alle goede dingen komt een einde. Dat in tegenstelling tot ellende, waar soms maar geen eind aan lijkt te komen. Maar het was een mooie tijd hier op Koh Tao en dus moest het moment van afscheid een keer komen. Eergisteren hebben we voor het laatst gewerkt en gisteren is een groot deel van onze spullen al gewassen en ingepakt. Vandaag reste dus eigenlijk alleen nog een rondje gedag zeggen.

Een hele wilde dag hebben we er eigenlijk niet meer van gemaakt. We hadden weinig inspiratie. Hadden we gisterochtend nog wat haast om op tijd bij het postkantoor te zijn (onze studieboeken wilden graag al naar huis), vanochtend wachtte er niemand op ons. Dus: laatste ontbijtje, laatste douche, laatste kopje koffie, laatste vijf minuten op het bankje voor het huis, laatste toiletbezoekje, laatste keer bezemen enzovoorts. Het verbaasde me overigens nog hoeveel rotzooi we in drie maanden tijd toch in dat kleine huisje hebben weten te slepen. Maar het is nu allemaal weer weg.

Sommige spulletjes hadden we niet meer nodig, maar waren nog te goed om weggegooid te worden (waaronder een prachtige waterkoker). Die hebben we apart gehouden en ‘doorgeschoven’ naar vrienden die nog op het eiland blijven (al zijn ze er nu allemaal even niet). Toen nog een afscheidspakje voor Ed gemaakt. Een grote fles Tiger bier met twee ansichtkaarten (en een losse Chang kroonkurk en Schweppes bliklipje). Het zijn misschien valse sentimenten, maar het leek ons toch een goede manier om de gezellige drankjes bij zonsondergang aan het eind van een dag in het water te gedenken.

Vanmiddag hebben we nog een laatste rondje Sairee gemaakt. Even wat winkeltjes bekeken, over het strand gelopen en ‘beach front’ geluncht. Daarna gunden we onszelf nog een massage. Het immers maar een keer de laatste dag op Koh Tao. Allebei een heerlijke oliemassgage Thai stijl. Heel ontspannend en de eerste Thaise massage voor Judica.

En dan de scooter: die moest natuurlijk ook weer terug. Maar niet voordat alle bagage het huis uit versleept was. Ik heb het ritje van het huis naar het dorp dus een paar keer op en neer gereden. Een goede manier om niet teveel acht op het ‘laatste ritje op Koh Tao’ te slaan. De motorfiets had nog een paar krasjes opgelopen, dus we moesten dokken. Gelukkig niet idioot veel, maar gezien de afmeting van de krasjes toch nog altijd veel. Ach, een bekend probleem hier op Koh Tao.

Nu zitten we voor de laatste keer bij Pranee’s Kitchen, te wachten totdat onze zondige Summer Burgers ons komen begroeten. Vier minuten geleden is de eerste avondfilm, dit keer ‘Fun with Dick and Jane’ (?) begonnen. Tot pak ‘m beet half 9 blijven we hier wat rondhangen, daarna gaan we de boot op. Die vertrekt dan om 9 uur voor een 8 uur durende vaart naar Suratthani, Zuid-Thailand. Dan met een minivan de grens met Maleisië over op zoek naar nieuw avontuur in Penang. Eerlijk gezegd zijn mijn reisvaardigheden na 3 maanden rust en gemak wel wat roestig geworden, dus helemaal gerust ben ik er nog niet op. Maar dat komt snel genoeg weer goed…

1. Een rustig begin van de dag
2. In Diving Village roert niemand zich
3. Bella geniet van ons gezelschap (of andersom)
4. Beneden ligt de weg door het paradijs
5. Niet voor iedereen is Koh Tao fantastisch
6. Onderweg naar Mae Haad
7. De weg naar zee
8. Vlakbij zee ligt Bam Bam, ons favo eetplekje
9. In Sairee liggen de badgasten
10. Ruige zee met rare palm
11. Rare palm met leuk dametje
12. Ons twee