Met ons kersverse PADI Open Water Diver diploma op zak leek het ons een goed idee het er maar eens een dagje van te nemen. Niks onder water: voor de verandering eens zien wat het eiland boven water te bieden heeft. Onze buurman hier heeft een Internetcafé en verhuurt daarnaast scooters, dus we hebben hem maar eens om geschikte uitrusting gevraagd. Resultaat: een hip uitziend bromding met brede banden.
Koh Tao is nog niet zo heel lang geleden bewoond geraakt en heeft dus nog niet zo heel veel goed begaanbare wegen. Feitelijk is er maar één ‘doorgaande’ weg. Die betonweg loopt van het noorden van het eiland naar het zuiden en verbindt de drie grootste dorpen met elkaar. Ons dorp zit halverwege die ‘snelweg’ en na kort overleg besloten we om maar richting het noorden te gaan. Vijftien minuten later stonden we al aan het einde van de weg. Koh Tao is niet zo groot.
We hebben dus maar even rondgekeken in het dorpje aan het einde van de weg en zijn daarna naar het zuiden gereden. Tien minuten later kwamen we ook daar aan het einde van de weg. Het huren van een scooter is hier duidelijk minder nuttig dan gedacht. De dikke banden deden echter denken dat de scooter ook wel off-road zou kunnen. We hebben het geprobeerd, maar met z’n tweeën op een fiets lukte dat in elk geval niet. Off-road is hier namelijk meteen ook behoorlijk ruw terrein.
Uiteindelijk vonden we in het zuiden een mooi strand en zijn we daar maar neergestreken. Het water was ondiep in de baai en niet erg geschikt om te zwemmen. Het was trouwens ook nog behoorlijk warm. Evenzogoed een heerlijk en idyllisch plekje.
Na een gepaste hoeveelheid lezen, relaxen, snacken en soezen zijn we terug naar ‘huis’ gegaan. Onderweg hebben we nog eens overlegd wat we nu met ons duikbrevet willen gaan doen. Conclusie: we gaan gewoon verder duiken. Na een funduik morgen beginnen we overmorgen met de Advanced Open Water cursus. Dat klinkt als heel wat, maar is feitelijk gewoon een excuus om 5 verschillende en leerzame duiken te maken. We mogen dan wat dieper, leren navigeren, maken een duik in het donker, leren beter te drijven en gaan een duikcomputer gebruiken.
Voor het eten op ons vertrouwde plekje (geen ander restaurant voldeed aan onze vele criteria) ben ik nog even alleen met de scooter op pad gegaan. We kregen de scooter met een lege tank en moesten er dus van tevoren benzine in doen. Na ons korte ritje vandaag was er nog veel benzine over en die moest natuurlijk op…
Ik ben richting een uitkijkpunt gereden, tamelijk hoog. Na twintig minuten klimmen en klauteren op de fiets, meestal over beton, maar vaak ook over opgedroogde modder, had ik een prachtig uitzicht op Mango bay. Natuurlijk was ik vergeten een fotocamera mee te nemen, maar dat mocht de pret niet drukken. De terugweg was zo mogelijk nog listiger: de scooter had een automaat en liet niet op de motor remmen. Ik vermoed dat de remmen inmiddels flink versleten zijn. Bij terugkomst werd de fiets grondig geïnspecteerd. Daarna lekker gegeten, bijtijds naar bed en op naar onze eerste ‘funduik’.