Het klinkt bijna als een blije uitroep. Doha! Een mooi alternatief voor ‘Johee’, ‘Hola’ of ‘Aha’. Kort, krachtig en innemend. Geen idee of al die mooie termen ook maar enigszins slaan op de stad die Doha is. Vanuit de lucht hebben we er net wat schimmen van kunnen zien. Lichtjes overal, grote compounds en bijna-rechte wegen.
De twee vluchten van vandaag verliepen voorspoedig. Geen noemenswaardige ongemakken, maar wel een lekkere maaltijd. Qatar Airlines beroept zich erop een 5-sterren airliner te zijn. Aan het eten lag het in elk geval zeker niet. We kregen bruingebraden kip met smakelijke puree en een boeketje groene groentes. Daarbij een smakelijke rauwkostsalade, stokbrood, crackers, een heerlijke brownie met sinaasappeljam en een heuse Mars als extraatje. Een paar uur later werd er nog eens een wrap met kruidige kipvulling achteraan gegooid, samen met een munchy. Aan eten geen gebrek dus.
Overigens vond ik het opmerkelijk dat er vooral Chinees cabinepersoneel was. Ik had stiekem gehoopt op Arabieren in rare gewaden, of gesluierde dames met 1001-nachtenogen. Misschien vliegen die liever niet. Zou best kunnen.
Over een uurtje vertrekt onze laatste vlucht richting Kathmandu. Om bij dat vliegtuig te komen zullen we zo wel weer de bus moeten pakken. Hier binnen, in de vertrekterminal van Doha Airport, is alles lekker koel. Maar toen we net buiten liepen, schrokken we toch wel even. Het is hier middernacht, maar nog steeds zo’n 35 graden buiten. Even vroeg ik me af of we niet te dicht bij de nog warme motor stonden, maar ook onderaan de trap van het vliegtuig was het nog broeierig warm. Hoe houden ze dat hier uit in die lange gewaden?