Vandaag is definitief het doek gevallen voor een tijdperk dat me dierbaar was. Mijn huis is verkocht en ergens in december wordt het overgedragen. Mijn wereld zal er 2014 totaal anders uit zien dan hij er in 2012 uit zag. Mijn droomvrouw en droomhuis zijn dan definitief verleden, mijn werk zal totaal anders zijn en ik vrees dat ik mijn lieve hondje in 2014 ook veel minder zal zien. Het is het einde van een tijdperk en dat einde is me vandaag aangezegd.
Ik kan weinig anders dan toegeven dat ik er verdrietig over ben. Het gaat wat ver om 2013 een absoluut dieptepunt in mijn leven te noemen, maar een keerpunt is het zeker. Tegen de tijd dat dit jaar afgelopen is, ben ik alle grote verworvenheden van de afgelopen 6 jaar kwijt. Wat mij dan rest: levenservaring, misschien wat wijsheid. Vandaag, de 30e van de 10e van het 13e van de 21e, kost het me veel moeite mezelf op te beuren. Ik heb vertrouwen in de toekomst, maar het heden voelt echt als een gat.
Zometeen maar een pizza in de oven schuiven. Een makkelijke maaltijd en met wat fantasie een taart om het goede in deze wereld mee te vieren. Ik zal er een kaarsje op zetten, hem uitblazen en mezelf een hoop geluk in 2014 toewensen. En tot al dat geluk er is… zal ik me moeten behelpen met het kleine beetje vreugde dat ik mezelf met de drie R-en nog kan brengen.