Twee dagen verder zijn we nu. Wij is natuurlijk ik. Zo praat ik. Een collega merkte vandaag fijntjes op dat ik van die rare praat bezig. Zo schijn ik laatst ‘waarempel’ gezegd te hebben als uitdrukking van verbazing. Ze snapte niet waarom ik niet gewoon ‘fuck hee’ zei. Gelukkig bedoelde ze het goed.
Maar goed, de afgelopen twee dagen waren raar. Het werk was raar. Weer een gesprek gehad met de directeur. Hij heeft me gevraagd operationeel productmanagement te gaan doen bij het bedrijf waarvoor ik werk. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik ‘flabbergasted’ was. Het is een forse uitdaging, maar een die ik wel zie zitten. Wat het alleen ingewikkeld maakt, is dat er ook nog iemand is die het ‘strategisch productmanagement’ doet. Hij is een stuk ouder dan ik en de spil van het bedrijf en weet bovendien nog niet van mijn ‘benoeming’. Enfin. Een hoop woorden waarvan de inhoud me nog duidelijk moet worden.
Zie, ik devieer een beetje. Wat ik eigenlijk wilde zeggen: ik ben ongelofelijk stijf vandaag. Gisteren ook al. Het is werkelijk ongehoord. Het is maar goed dat mensen het niet aan me kunnen zien (en als ze het wel zien, zie ik dat in ieder geval niet aan ze). Dinsdag Rock & Roll, gisteren Salsa: teveel opwinding in een te korte tijd. Gevolg: stijf. Simpel…