Ze is jarig. Mijn moeder. Het is een jaarlijks terugkerende ellende, als ik haar mag geloven. Dat het jaarlijks is, dat lijkt me vast te staan. Maar dat met die ellende lijkt nogal te variëren. Het ene jaar is het erger dan het andere. Dit jaar is het best wel een gezellige verjaardag. De ene gast is wat welkomer dan mijn andere (mijn oma kwam voor het eerst sinds twee jaar weer).
Verder: ik heb weer mijn Rock & Roll kunstje gedaan. Ik geloof niet dat ik een groot en overtuigend Rock & Roll danser ben. De figuren beheers ik wel, maar toen ik vanavond zo voor de spiegel stond, was ik niet helemaal tevreden. De beweging lijkt op de verkeerde plaats te zitten. Raar. Maar het was in ieder geval erg leuk en gezellig. Beetje stijf nu wel.
En dan kijk ik natuurlijk met veel interesse en goede zin uit naar zaterdag. Het is een gekke gewaarwording, maar hoe langer je iemand niet ziet, hoe leuker je zo iemand gaat vinden. En dan zie je iemand weer in het echt en dan is alles ineens een stuk gecompliceerder (en daardoor ook minder leuk). Vandaag heb ik knuffelneigingen en heb ik zin om iedereen beet te pakken. Hopelijk heb ik zaterdag ook zo’n bui…