Vandaag heb ik twee lessen gehad. Op een vrije zondag nog wel! Een nieuwsgierige geest kan zich niet permitteren zich in de weekeindes van lering te onttrekken. Zo doende. Waarover de lessen gingen? We hadden vandaag Judica’s moeder en stiepa op visite. Heel gezellig. En leerzaam dus. Vanmiddag kreeg ik een lesje squash. ‘Lesje’, zoals je ook zegt in ‘iemand een lesje leren’. Niet dat het niet heel instructief was, integendeel. Heb een aantal bruikbare adviezen gekregen. Die wijsheden compenseren toch zeker een groot deel van mijn sportieve nederlaag.
De andere les ging over leven. Kennelijk beheers ik dat nog niet al te best, want ik ben behoorlijk overspannen. De les was dat zorgzaamheid niet per se een goede zaak is, maar ook best een excuus voor zelfverwaarlozing kan zijn. Zo had ik het nog niet echt bekeken, maar feit is dat zolang je zorg naar anderen uitgaat, je eigen zorgen aandachttekort leiden moeten. En natuurlijk niet enkel zorgen, maar ook luchtigere dingen als ontspanning en rust. Een simpele constatering, een waarheid, maar geen makkelijke praktijk. Want hoe pas je zo’n structuur van ‘pleasing’ aan? Dat vereist een wezenlijke verandering van stiel.
Natuurlijk heb ik gevraagd hoe je zoiets dan zou moeten zien. Waar begin je? Eensluidende antwoorden waren er niet, alleen de algemene opvatting dat de verandering vooral invloed zou moeten hebben op m’n beslissingen. Op elk beslismoment zou ik me wellicht beter bewust moeten zijn van de opties; zou ik me moeten afvragen wat mijn eigen voorkeur is en die vaker laten prevaleren. Zo klinkt het heel ovezichtelijk. Maar wat zijn de gevolgen? Minder toegeeflijkheid kon weleens tot boze gezichten leiden. En daardoor tot droefenis. Ik denk dat de echte uitdaging is me daar beter voor te leren afsluiten. Of in elk geval leren dat een grote trom weliswaar veel geluid maakt, maar door een klein kind bespeeld kan worden. Of anders gezegd: de soep wordt niet altijd zo heet gegeten als hij wordt opgediend. Goed om me te realiseren.
Dus, nieuw motto: vaker mijn eigen instrument spelen en me minder laten intimideren door de grote trommen van mijn medemuzikanten…