Een fan van kerstmis zal ik misschien wel nooit meer worden. Maar dat hoeft ook niet. Wel heb ik een fijne dag gehad. Gezellig met familie en hond, kaarsjes en eten. Vanmiddag heb ik mijn huis lopen opruimen. Toen ik net weer thuis kwam, werd ik warm welkom geheten door een heerlijk overzichtelijk, strak huishouden. De aanblik van een leeg bureau (dat wil zeggen, een bureau zonder troep maar met spulletjes) is bijna net zo lekker als het ijs dat ik vanavond at. En een salontafel zonder chaos laat zich goed vergelijken met het genot van een glaasje Baileys.
Ik heb net een goed voornemen aan mijn lijstje voor komend jaar toegevoegd: ‘k moest maar eens wat minder zwaar op de hand worden. En het kan sowieso geen kwaad om wat luchtiger in het leven te gaan staan. Het is een talent, dat weet ik, maar niet altijd zo prettig: van het kleinste ongenoegen kan ik een tragedie maken. Als kind al kon ik hartstochtelijk grienen om een zielig verhaaltje dat ik zelf verzonnen had. Een verhaaltje over mijn knuffelaap, zijn paps en de erfenis van zijn paps. Misschien probeerde ik me gewoon een beetje voor te bereiden. Enfin, dat soort overwegingen moesten maar eens sneuvelen, komend jaar. Salut!