Of het echt toeval is? Ik geloof in toeval. Hoe toevalliger de gebeurtenis, hoe gewichtiger hij voor me wordt. Erg redelijk is dat niet. Het is bijgeloof. Ik vind het prettig te denken dat mijn leven van toevalligheden aan elkaar hangt. Er zijn mensen die dat eng vinden. Je compleet op willekeur verlaten betekent het loslaten van controle. Het vereist vertrouwen. Ik vind het prettig te weten dat zeker de helft van de plannen die ik maak in het honderd zullen lopen door een of andere toevalligheid. Plannen zijn een flauw surrogaat voor avontuur. Toeval brengt onzekerheid in je leven. Nare dingen kunnen gebeuren. Ook hele mooie, zij het misschien kleine, dingen.
Ik heb net een film gekeken. Een tijdje geleden kocht ik die bij de videotheek. De titel zei me niets. ‘Miranda’ was in mijn hoofd alleen de naam van een van de weinige vrouwen die me haten. Nu is het ook de titel van een film, tikkeltje pretentieus, ietsjepietsje gebakken lucht. Wel vermakelijk, maar zonder een duidelijke betekenis. Miranda is een mysterieuze vrouw, Frank een doedelige miskleun. Lot brengt hen samen, een geheim scheidt hen weer. Échte liefde biedt soelaas. Sure.