Een gewone zaterdag. Voor sommigen dan, want onze zaterdag was, zoals veel dagen tegenwoordig, bepaald niet normaal. Sinds we halverwege 2008 aan onze wereldreisplannen begonnen zijn, is elke dag bijzonder. Deze zaterdag was dus een wereldreiszaterdag. Werelds.
Deze weekendse werkdag hebben we vanachter het beeldscherm onze reis geregeld. Details, weliswaar, maar geen onbelangrijke zaken. Judica heeft contact gelegd met optie 3 op onze lijst met potentiële Moskovitische logeeradressen. Ons hotel in Peking is inmiddels geregeld en voor een klein probleem dat we voorzagen met het opladen van Judica’s camera hebben we ook een elegante oplossing/gadget gevonden.
Wat een kleine wereld is het toch. Alles kan vanuit de luie stoel worden geregeld. Alleen het eigenlijke reizen moet – hoe armoedig! – nog steeds buiten gedaan worden. Dat betekent dus afzien, vieze voeten krijgen en pas ‘s avonds vanuit de luie stoel vanaf de foto’s de dag beleven. Hmm. Wat doet een mens zichzelf aan 
Oh, en vandaag heb ik mijn MiniMe opgeschoond en reisklaar gemaakt. Te laat nu om nog terug te komen op mijn beslissing om een mini-laptop mee te nemen naar het verre Oosten (waarvandaan het kleinnood waarschijnlijk ook komt). Sinds vandaag draait daar Windows 7 op en dat bevalt uitstekend! Alles werkt snel en soepel en ziet er allemaal heel gelikt uit. Alleen die kleine toetsjes blijven wennen. Elk vijfde woord dat ik probeer op het scherm te krijgen, raken mijn vingers in de knoop: don’t mini me!