Er wordt wel gezegd dat wie eenmaal de duurste champagne, de meest exclusieve kaviaar en de kostbaarste truffels gegeten heeft, met iets eenvoudigs niet meer tevreden is. Ik kan me wel een beetje voorstellen hoe dat komt. Ik vraag me dan af: werkt dat ook zo met vriendschappen en relaties? Is het zo dat bij je hartsvriend vergeleken iedereen in het niet valt? Zo is het geloof ik niet. In relaties dan? Zoek je steeds een partner die de strijd met je exen aan kan? Legt dat de lat voor nieuwe relaties dan steeds hoger?
Ik heb nooit dure champagne gedronken, geen exclusieve kaviaar gegeten. En de truffels die ik weleens at, waren niet bijzonder kostbaar. Toch ben ik heel kritisch. Ik ben niet snel meer tevreden. Er is me weleens verweten dat ik veeleisend ben. Ik ontken dat maar niet. Zo erg is dat toch helemaal niet? Als je iets toevoegt aan een leven dat al mooi en fijn is, mag je dan niet wat eisen stellen? Wat je toevoegt moet het leven leuker maken, spannender misschien. Dingen verzamelen omdat het gewoon fijn is veel te hebben, is niet goed. Neem alleen die zaken die iets waardevols aan je leven toevoegen…