Ochtendmist

De dag is een paar uur oud. Mijn tuin loopt over van prachtige kleuren. Alles bloeit. Het is een oord van hoop en schoonheid. Om die exotische pracht hangt een dunne mistsluier. Deze wereld bestaat bij de gratie van kwetstbare evenwichten. Voor al het mooie is er evenveel lelijkheid. Voor al het goede is er precies zoveel slechts. Die balans is belangrijk. Want een overdaad van wat ook is schadelijk. De mist die in mijn tuin hangt zet de schoonheid van al het fleurigs in perspectief. Het lijkt op het eerste gezicht jammer, zo’n domper. Maar de mist heeft een belangrijke functie. Hij tempert de overmoed van de planten en wijst ze hun plaats. Ze zijn prachtig, maar zeker niet alleen. Een klein beetje vochtige lucht en van al die verzadigde kleuren rest al snel weinig meer dan een paar onherkenbare grijstinten.

Ook de tuin in mijn hoofd staat in volle bloei. Er is kleur in overvloed. Het kan niet op. Waar ik mijn neus ook steek, ik word overweldigd door de geur van rood, paars, geel en oranje. Maar ook in mijn hoofd hangt nu een mist. Mist ontstaat als van vocht verzadigde lucht afkoelt. De warme lucht van de middag kan veel meer waterdruppeltjes opnemen dan de koelte van het ochtendgloren. Zo werkt dat ook met de ether waarin onze gedachten en gevoelens zijn opgelost. Op warme dagen vult deze zich met onmetelijk veel mooie indrukken en gewaarwordingen. Verzadigd als een spons. Het hoeft dan maar weinig af te koelen of er vormt zich een vochtige damp van half verwerkte emoties. Uit het moois ontstaat een dofheid die het vurigste rood, het diepste paars, het vrolijkste geel en het zonnigste oranje tot een onherkenbare grauwheid terugbrengt.

Mist verdient koestering. Het is een reflectie van het geluk van gisteren. Van warme tijden waarin alles kon. Mist is er om de balans te bewaren en koester ik om die reden. Ik haal in gedachten mijn hand door de waas van gesublimeerde indrukken die mij het zicht op de dag een beetje ontneemt. In mijn handpalm ontstaan druppeltjes waarin ik te koesteren herinneringen herken. Ze rollen van mijn hand en ik laat mij weer door ze omhullen. Deze mist is goed.