De eerste keer dat ik iemand hoorde vertellen over de ‘beroemde’ pingpongshows in Bangkok heb ik me uitgebreid moeten laten uitleggen wat zo’n show dan precies behelst. Waarom zou iemand met een gezond verstand in z’n vrije tijd gaan kijken naar een stukje amusement met zo’n prozaïsche naam?
Wat te verwachten? Misschien een indrukwekkende rally? Pingpong zonder tafel? Huisdieren op tafel? Of misschien een kom met ballende goudvissen? Nu begrijp ik dat ik in de verkeerde hoek naar antwoorden zocht: volgens de volgende eenvoudige wiskundige vergelijking werd mij alles eenklaps duidelijk.
Bangkok = Thailand = Massatourisme = Wansmaak = Seksshows
Enfin, het blijkt hier dus te gaan om voorstellingen van (onderdrukte en gevangen gehouden) nakende dames van het fameuze Thaise schoonheidsprofiel die geheel zonder hulpmiddelen (anders dan die hun bevallige lichamen hen bieden) op wonderbaarlijke wijze pingp0ngballetjes in het luchtledige weten te brengen.
Vanavond werd mij op Khao San road (is dat trouwens geen liedje van John Denver?) door een smoezelige verschijning met een (al dan niet nagemaakte) taxilicentie een uitnodiging voor zo’n show aangeboden. Alsof het onbeschaamd aanbieden van zulks aan iemand waarvan nog niet is komen vast te staan dat hij van het geschikte fatsoensniveau is voor het geboden vermaak, wist meneer zijn voorstel ook nog te onderbouwen met een op A6 papier gedrukt en gelamineerd programmafoldertje. Geen interesse!
Overigens had ik vandaag in nog meer zaken, die mij minstens even hardnekkig werden aangeboden, geen interesse, waaronder: een maatpak, Billabong shorts, voetmassage door vissen, voetmassage door Thaise dames, kortingscoupons voor McDo (hmm, zonde eigenlijk), taxis, tuktuks en wat dies meer zij. Bangkok, zeker het touristenbolwerk waarin wij geland zijn, is behoorlijk opdringerig en alomaanwezig. Blij met de oase van aanbiedingsloosheid die de hotelkamer nu vormt, zoek ik straks mijn dromenrijk op. Ik vrees met grote vrezen dat ook daar aanbiedingen voor pingpongshows me zullen blijven achtervolgen. De schamele troost die ik mezelf vannacht in elk geval kan bieden is dat ik me, ongeremd door beleefdheidsverplichtingen en bevrijdt door de fantastische mogelijkheden in het dromenrijk, op een mij bevallige manier van al die opdringerige lui kan ontdoen. Rot op, stelletje ongemanierde uitzuigers!