Vandaag had ik een raar gesprek. Ik wist al van te voren dat ik het gesprek zou hebben. Dat was zo afgesproken. Afspreken voor een gesprek is eigenlijk op zich al raar. Een gesprek heb je gewoon. Dat ontstaat zo. Maar niet dit gesprek.
Al bij binnenkomst (wat het was ook nog eens een binnen-gesprek) voelde het raar. Geen leuke sfeer, geen leuke mensen. Het gesprek liep een beetje stroef. Ik praatte en praatte maar. En het ging maar nergens over.
Soms klikt het gewoon niet met je gesprekspartners. Dan praat je een keer met ze. Misschien twee keer. En daarna nooit weer. Wel fijn dat er een soort ongeschreven afspraak is dat geen van de praters daar verder moeilijk over doet. Sommige gesprekken mislukken. Dan is er geen ‘chemie’. Geen punt. Ieder gaat z’n eigen weg en je probeert het later gewoon opnieuw met een ander…