Je zou zeggen dat samen een opleiding tot duikmeester volgen ook betekent dat je vaak samen duikt. Mis! Judica en ik duiken bijna nooit samen. Assisteren bij de cursus van een instructeur doe je meestal alleen en onze programma’s lopen noodgedwongen nogal eens uiteen. Des te leuker is het dan ook als we toch weer eens samen onder kunnen gaan.
Gisterochtend maakten we een dubbele duik bij Chumphon Pinnacle, een van de diepere en verder afgelegen duiklocaties van Koh Tao. Een dubbele duik daar is als een klein feestje, want het is er erg mooi en zo vaak komen we er niet.
Jammer genoeg is het water op veel plaatsen rondom Koh Tao de laatste tijd wat troebel. Het regent hier ‘s nachts nogal eens en daardoor spoelt een hoop viezigheid het water in. Maar op onze dubbele duik was het water best heel helder! Gemakkelijk konden we een meter of 15 vooruit kijken. Meer duikscholen hadden plannen op dit mooie plekje en toen we kopje onder gingen zagen we in eerste instantie meer duikers dan vissen. Het leek wel alsof we een school duikvissen zagen. Bijzonder, maar ook een beetje jammer.
De eerste van de twee duiken konden we niet samen maken, maar de tweede duik was het pret. Judica nam een leitje mee om wat van de rotsen in kaart te brengen en ik kon haar vanuit mijn eigen herinnering al wat rondleiden. Met z’n tweeën duiken is heel bijzonder. Met meer mensen voelt het toch al snel als een soort excursie, maar als je maar op één iemand hoeft te letten, ben je veel vrijer. Zegt je intuïtie ‘linksaf bij de volgende rots’, dan kun je dat gewoon doen en hoef je niet in conclaaf met de duikleider.
We zagen allerlei mooie dingen onder water: grote baarzen en garnalen, kleine gele kubieke visjes, veel gestipte en gestreepte visscholen en prachtige roofvissen. Heel aangenaam. En nog leuker: omdat we samen waren konden we ook ongestoord onderwater eens een knuffel of een (moeizaam) kusje uitwisselen. Niemand die het ziet of die het stoort.