Het eiland is een paradijsje. De omgeving (voor het eerst echt in de Caribean), de mensen (en alle talen die op 2 vierkante km gesproken worden), het eten en de bars (Mango colada is echt heerlijk) en het onderwaterleven. We beginnen al een beetje in het ritme te komen, vanmorgen lekker in een bamboedakhutje aan de zee ontbeten en op naar de duikschool. Het is raar om niet te hoeven werken, ik voel me zelfs een beetje schuldig. Zij zorgen dat er volle tanks op de boot komen en leggen de duikspullen voor ons klaar. Het enige wat wij hoeven te doen zijn de loodgordel, vinnen en het masker meenemen. Wat een luxe.
Helaas met een grote groep op pad, het was toch wel luxe op Koh Tao met max 4 pers. per DM. Enfin, onder water is het heerlijk en ik houd afstand van de minder ervaren duikers om te voorkomen dat ik door hun vinnen geraakt wordt. We zien mooie dingen, de duik is goed maar niet echt specatulair… trumpetfish, cowfish en een grote langoeste.
Na een kort interval op het land, waarbij ik puppy ‘Gypsy’ vertroetel vertrekken we weer. Als we in het water liggen en afdalen tikt Michiel me aan, onder ons zwemt een prachtige verpleegsterhaai (nurseshark) en ze blijft ons de hele duik volgen. Ik merk dat ik bijna dezelfde gevoelens voor de haai krijg als ik voor puppies heb. Het verbaast me, want de haai kan ik beter niet aanraken (ivm bacterien van land waartegen ze geen weerstand heeft) en ze luistert ook niet echt. We komen nog een Lionfish tegen; hier zijn lionfish niet zo gewenst, ze eten alle vissen op en halen zo hele riffen leeg totdat er alleen lionfish zijn. Er hangt dan ook een bordje: save the ocean, eat a lionfish. het is een niet inheems vissoort die geen natuurlijke vijanden heeft. Gary (onze DM) verteld ons dat hij probeert om de verpleegsterhaaien de lionfish te laten eten. Vaak nemen ze een speer mee zodat ze de lionfish kunnen doden en voeren ze ze dan aan de haaien (of laten ze achter). Ik kreeg bijna de slappe lach onder water toen Gary probeerde om de verpleegsterhaai met geluid ertoe te bewegen de lionfish op te eten.
Verder nog prachtige roggen gezien en vanavond nog een nachtduik. Nu zitten we heerlijk ontspannen op ons balkon met zeezicht. Het leven is goed, en dan te bedenken dat we over een week alweer thuis zijn. Dus nu nog maar extra genieten en aan mijn kleurtje werken.