Dinsdag op gesprek bij meneer Haaij. Z’n voornaam heeft hij me beslist genoemd, maar ik was bij binnenkomst nog wat te gehaast om hem goed in me op te nemen. Een sympathiek persoon, misschien niet eens zozeer vanwege zijn grote charme of warme uitstraling, maar eerder door de kalmte die hij uitstraalt. Net niet onderkoeld, maar heel rustig en evenwichtig, zo is hij op me overgekomen. Prettig, beslist. Ik had meteen respect voor de man, voel me zelfs wat nietig. Verhelderend wel. Mij is vaak een zekere mate van hooghartigheid verweten. Niet terecht, denk ik, maar een of twee lesjes in nederigheid zullen me zeker geen kwaad doen.
Uit ons eerste gesprek kwam al een grof beeld van onze gezamelijke uitdaging naar voren. Mij werd aangeraden wat beter te leren te doceren. Beslist een opmerking die voor een deel ook werd ingegeven door mijn hijgvolle entree. In een uur tijd had ik mezelf drie doelen gesteld: een paspoort aanvragen (pasfoto afgekeurd, stress!), de torenkamer klaarmaken voor een romantisch valentijnsnachtje en m’n auto dicht genoeg in de buurt van de dokter zien te parkeren. Een hele krappe planning. Een die haalbaar is gebleken, maar me wel het predicaat onstuimig heeft opgeleverd.
Ik zou graag doceren. Een exact vak, misschien, of anders iets waar in elk geval voldoende interesse voor bestaat. Een vak dat op een ietwat kunstmatige manier relevant gemaakt. In Delft heb ik wel colleges in nummerieke wiskunde gehad. Beslist heel interessant en geleerd, maar geen tijdsbesteding die ons ook maar het kleinste beetje zicht geeft op een grotere overlevingskans in een handgemeen met een gorilla. En als je (behalve met het milieu) ook nog een beetje geeft om evolutie, dan moet je beslist oog hebben voor zulke vraagstukken.
Haaij doelde waarschijnlijk op het mezelf doceren. Innerlijke rust, overleg, structuur, discipline. Allemaal woorden die ik met de grootst mogelijke liefde omarm, maar die in mijn geval vaak eerder een onkunde dan een talent helpen aanduiden.
Ik ben nogal vergeetachtig de laatste tijd. Het kost me vaak moeite me voor de geest te halen wat ik in een week allemaal heb gedaan. Daarom heb ik mezelf voorgenomen als geheugensteuntje voor mezelf hier het een en ander te memoreren. Dus kort even mijn afgelopen week: gewerkt, ’s avonds voor de tv (stukje Grey’s Anatomy gezien, rest heug ik me niet). Dinsdag: 12 uur gewerkt. Laat thuis, nog later zelfs dan Judica. Bijna direct het bed in gestapt. Woensdag: gewerkt en een afspraak met vrienden afgezegd. Donderdag ook gewerkt, ’s avonds met mijn moeder de IKEA binnengevallen. Vrijdag nog een dag gewerkt en ’s avonds gedanst. Dit weekend vooral besteed aan ontspanning, huiswerk (van Judica, wel te verstaan) en het terugbrengen van de spullen die ik donderdag bij de IKEA gekocht had.
Mijn weken zijn wat aan de saaie kant. Ik vestig mijn hoop op het voorjaar. Mooi weer zou tot leukere weken moeten leiden. ’s Avonds nog even naar buiten. Spontane plannetjes.
1 maart is het museumnacht in Rotterdam. Zou daar best graag heen willen. Judica heeft niet zo’n zin. Hoe zal ik haar motiveren toch mee te gaan?
Tijd om mijn bed weer in te springen. Het zou inmiddels al goed opgewarmd moeten zijn. Kijken of er nog plek voor me is over gelaten. Moe…