Taalkundigen willen ons graag laten geloven dat de maandag is vernoemd naar de maan, zoals de zondag is vernoemd naar de zon. Slechts weinigen, waaronder ik, weten dat dit onzin is. Nee, zondag is echt naar de zon vernoemd, maar de maandag dankt zijn naam aan een heel ander fenomeen. Op de eerste dag van de week wordt eenieder gemaand weer aan het werk te gaan. Sommigen manen zichzelf, anderen hebben een half leger nodig. Hoe dank ook, het is aan dit ellendige proces van manen en gemaand worden dat de maandag zijn naam dankt. Beslist. Geen twijfel over mogelijk. Amper althans.
Maandag dus. En ik zit weer in Delft. Lang geleden alweer. Ik en Judica hebben mij vanochtend gemaand weer eens naar hier te komen. Afgelopen weekend waren we nog in Duitstalig België. ‘Weekend’ dient hier overigens tamelijk ruim genomen te worden: we ware er donderdag al. Het weer was noch noemenswaardig goed, nog deerniswekkend slecht. Onbestendig, dat was het. Maar de nieuwe tent was een succes en we hebben ons toch zeker weer een beetje kunnen ontspannen. De belangrijkste thema’s van deze mini-kampeervakantie: 3-landenpunt, goedkope benzine, Carcassonne, karten en uren te paard door de bush. Kortom, niet slecht.
De eerste fase van mijn afstudeerwerk is af. Ik heb het vorige week ingeleverd en gepresenteerd. Eigenlijk ben ik nu dus weer terug bij af. Ik moet weer aan die moeilijke eerste fase: beginnen. Beginnen is moeilijk, opnieuw beginnen zo mogelijk nog lastiger. Bij wijze van goed begin, start ik de dag daarom maar met wat ontwijkend gedrag, waaronder te noemen valt, deze toevoeging aan mijn memoires. Ik ben van plan dat patroon nog wat voort te zetten en mijn website bij te werken. Ontbijten, dat moet ook nog gebeuren. Als dan alle rituele ontwijkingsdansen zijn gedaan, dan toch maar eens echt beginnen…