Hoe zien de dagen er nu uit, terug in Nederland? Makkelijk te beantwoorden: kijk om je heen en je weet het. Ruim een maand na onze terugkomst in de kou zijn we alweer helemaal gewend. Onze dagen zijn weer grauw en guur. Geen tropenzweet, geen muggenmanie en geen vlindervissen meer. Het is weer blauwbekken, toedekken en tochtstrippen. Oh, en natuurlijk nog steeds zoeken naar passend werk.
Voor mij ziet het er goed uit, qua werk. De vooruitzichten zijn goed en de kans dat ik iets leuk vind op een mooie plek zijn uitstekend. We hebben besloten dat voor ons de regio Arnhem/Nijmegen waarschijnlijk de beste combinatie van mogelijkheden biedt. Er valt daar mooi te wonen, er is werk en het is er lekker rustig. Judica is ook hard bezig met werk. Gisteren is ze op gesprek geweest en ik geloof dat ze er wel een goed gevoel over had. Oh, ik hoor net dat ze op tweede gesprek is gevraagd! Super!
Grappig trouwens wat Judica de laatste keer zei toen ze las wat ik geschreven had. Ze merkte op dat ik sinds we terug in Nederland weer veel meer in Michiel en Judica praat en niet meer steeds over wij en ons. Hier terug in ons ‘Heimat’ leiden we toch weer meer onze eigen leventjes. Als ik niet werk dan solliciteer ik en als ik dat niet doe dan… nou ja, god weet wat ik dan doe, ik heb geen idee. Judica is de afgelopen week druk bezig geweest bij een project waarvoor ze bij haar oude stageplaats haar hulp hadden gevraagd. Heel leuk natuurlijk.
Vanavond heb ik overigens voor het eerst weer wafels gebakken. Ons wafelijzer heeft op miraculeuze wijze na de verhuizing toch weer zijn weg naar ons aanrecht gevonden (dat is bijzonder als je bedenkt dat bijvoorbeeld het tosti-ijzer en het glasservies er niet zo genadig vanaf gekomen zijn). De afgelopen weken heeft hij vooral dienstgedaan als tosti-ijzer. Lekker als ontbijt, een tostiwafel. Heel gek hoe je broodje kaas eruit komt te zien na 2 minuten in een Luikse barbecue. Maar om kort te gaan: de wafels waren machtig lekker. Vooral machtig.