Alles vergaat. Tijd laat niets heel. Woorden worden broos, tranen drogen op, vriendschappen verslijten en scheerschuim raakt op. Nou ja, dat laatste is dan misschien een tikkeltje aards, maar waar is het wel. Gisteren heb ik weer een nieuwe bus gekocht. De vorige bus was mannelijk blauw en ‘verfrissend’, maar nu ik weet dat ik een nogal gevoelige vrouwelijke kant heb, leek me de witte ‘sensitive’ bus een betere optie. Voor de gevoelige man. Het opschrift laat weten dat er kamille en vitaminen in het bocht zitten. Ik krijg er bijna trek van! Wat zal m’n kin genieten als ik de empathische gel langs z’n contouren uitsmeer. Mijn kaaklijn zal genieten van alle gezonde vitaminen en mineralen. En dan mijn jukbeenderen! Wat zullen die een schik hebben! Zoveel zachtheid hebben ze al in tijden niet meer gevoeld! Ik ga het meteen maar eens proberen. Dat zal me goed doen…