Toen ik me op oudejaarsdag voornam in het komende jaar mijn eigen grenzen eens wat te gaan verleggen, had ik toch vooral in gedachten dat in de figuurlijke zin te doen. Maar gisteravond bedacht ik me dat er eigenlijk weinig reden is om die ‘grenzen’ niet wat letterlijker te nemen. Al een tijdje loop ik met het spijtgevoel dat ik de kans om een half jaartje naar het buitenland – ‘om te studeren’ – destijds aan me voorbij heb laten gaan. Het had me ontzettend interessant geleken om een tijdje in de VS te kunnen studeren. Nu ik werk en een eigen huis heb, leek dat voorgoed onmogelijk. Tot mijn inval gisteravond!
Ik had er eigenlijk niet bij stilgestaan, maar het bedrijf waarvoor ik werk is Amerikaans van origine. In de Verenigde Staten heeft het diverse kantoren. En over de hele wereld verspreid zitten er nog veel meer filialen. Het is dus bij nader inzien lang geen gek plan om eens een balletje op te gooien en te informeren of ik niet een half jaartje overgeplaatst kan worden… En dan zou het natuurlijk helemaal super zijn als ik dat met mijn afstuderen kon combineren. Ga ik maandag toch maar eens even over praten. Wat ben ik toch slim…