Vanochtend was het zomaar woensdag. Het was gebeurd voor ik er erg in had. Ik keek vanochtend naar buiten, deed mijn ogen open en keek opnieuw, en zag dat het best een mooie dag zou worden. Een perfecte dag dus voor… kantoor. Ik klaag er verder niet over. Het was best een goede kantoordag. Weinig concreets gedaan, maar met praten wel weer veer bereikt.
Morgen moet ik naar Vlaardingen. Praten met ambtenaren. Kan niet zeggen dat ik er zin in heb. Ook omdat ik me niet echt voor heb kunnen bereiden. We zullen moeten improviseren.
Vanavond had ik de laatste salsales voorlopig. Ik heb me het grootste deel van de avond ongemakkelijk gevoeld. Komt waarschijnlijk omdat ik me stom en onhandig voel. Krijg niet het gevoel dat ik het goed doe. En daar kan ik dan niet tegen. Tegen iets niet kunnen. Dan voel ik me opgelaten. En toen die knappe latino-vrouw me dan nog ten dans vroeg om me vervolgens fijntjes te zeggen dat ik niet zo moest heupwiegen ("dat is voor vrouwen") had ik het echt gehad. Bah. Blij dat het de laatste keer was. Naargeestig zaaltje.
Met mij gaat het verder wel goed vandaag. De hele affaire met Merlijn is zo goed als vergeten. Ik heb onderhand al zo vaak moeten uitleggen dat ik een leuke date had dit weekend (ik had aan iedereen verteld dat ik een date had…), dat ik nu wel zo’n beetje een helder verhaal voor mezelf heb. "Het was heel gezellig en het klikte, maar ze heeft al een ander."