Zwijgzame mannen

Een tijdje terug liet een vriendin me een boekje (Levensjeuk en ander psychisch eczeem)zien met columns van Jeffrey Wijnberg. Jeffrey schrijft al jaren voor de Telegraaf en legt met zijn columns vaak de vinger op de zere plekken van onze psyche. In “zwijgzame mannen”, zijn column van 1 oktober 2005, legt hij uit waarom mannen naarmate hun relatie ‘rijpt’ steeds stiller worden. Een heel treffende schets van wat wij mannen allen dagelijks aan den lijve moeten ondervinden…

In de psychologiepraktijk is het een steeds terugkerende vrouwelijk klacht, dat manlief nauwelijks communiceert. Populaire typeringen zijn: “Hij lijkt wel autistisch”, “alles is ja schat, nee schat”, “hij heeft meer contact met zijn pc dan met mij”, “emotioneel is hij helemaal geblokkeerd”, en, “hij humt wel, maar hij zegt nooit iets zinnigs”. Alle vrouwen lijken met dezelfde man getrouwd te zijn van het type zwijgzaam, teruggetrokken, onbereikbaar en egocentrisch. Krijgt de therapeut die man zelf te spreken, dan kan deze geen enkele emotionele contactstoornis ontdekken.

Meneer Afwezig praat honderduit, en niet op de laatste plaats wat hij van binnen ervaart. Volgens de psycholoog uit de psychologiepraktijk is er maar een conclusie mogelijk: het is de vrouw zelf die hem het zwijgen oplegt. En dat doet zij consequent, dagelijks en met precisie. Het is een vorm van geestelijke castratie waar zelfs de meest extraverte man impotent van wordt. De vrouw zelf is zich van geen kwaad bewust. Zij uit zich op natuurlijke wijze en dat betekent, boven alles, dat hij moet luisteren.

En dat luisteren is niet alleen een kwestie van oren spitsen, nee was het maar zo simpel. Nee, als een man moet luisteren, dan moet hij:

• niet oplossend denken, maar begrip tonen
• wel een eigen mening geven, maar niet eentje die haar afvalt
• wel initiatief tonen, maar niet zonder haar toestemming
• wel zeggen wat hem dwars zit, maar niet zielig doen
• wel verslag doen, maar niet zo langdradig
• wel conflict aangaan, maar niet met haar
• wel toenadering zoeken, maar niet met bedoelingen
• wel aanwezig zijn, maar niet storend
• en ten slotte moet hij: wel behulpzaam zijn, maar zonder haar het gevoel te geven dat zij het niet kan.

Voor een vrouw is deze gedragscode de normaalste zaak van de wereld. De man hoort alleen een stroom van tegenstrijdige aanwijzingen die vele malen moeilijker te ontcijferen is dan de relativiteitstheorie van Albert Einstein geschreven met Chinese leestekens.Is de man in gedachten verzonken, dan kunt u ervan op aan dat hij mentaal overuren draait om in haar gedragscode enige logica te ontdekken. En ondertussen is hij zovaak op zijn vingers getikt voor verkeerd begrepen signalen, dat hij, Moegestreden en geestelijk verwond, maar liever zijn tong inslikt. De Amerikaanse komiek en tekstschrijver Tom Lehrer adviseert terecht: “If you dont know what to say, the best thing is to shut up”.

In dezelfde psychologie praktijk wordt wel toegegeven dat de man inderdaad kleinzerig, zelfgenoegzaam en beschamend lollig kan zijn, als ook onoplettend, verdwaasd en ogenschijnlijk afwezig. Maar diezelfde man zit vol verhalen, gedachten spinsels, emotionele ervaringen en hij is zeker bereid zijn allerdiepste zielenroerselen te delen. Het enige wat Zij hoeft te doen is een liefdevolle vraag stellen. Het is een vraag die de vrouw aan ieder ander stelt, maar nooit op dezelfde manier aan hem. En die luidt: “hoe gaat het met je?“